یادداشتی از خواهر بسیجی فاطمه باباخانی

حق بر انتخاب به عنوان یکی از آزادی ها  و حقوق بنیادین بشری غیرقابل نقض و غیرقابل تعلیق است. این حق در تعیین سرنوشت با مشارکت در انتخاب شدن و انتخاب کردن محقق می شود. انتخابات مختلف ریاست جمهوری، شوراهای شهر و مجلس شورای اسلامی نمود بارز این مشارکت و حق در تعیین سرنوشت است. هر یک از افراد و اعضا یک ملت و مردمان، از طریق راه های دموکراتیک از این حق بر تعیین سرنوشت خود بهره می گیرند؛ که مشارکت به عنوان انتخاب شونده و کاندید در انتخابات مختلف و نیز انتخاب از بین کاندیداهای اصلح و شایسته و هم فکر، نمود بارز این رویکرد مشارکتی هستند. هرگونه ممانعت از دسترسی به حق انتخاب و یا پروپاگانداهای سیاسی و اجتماعی خارجی در ممانعت از دسترسی به این حق و بهره گیری از آن نقض آشکار اولیه ترین حقوق فردی مندرج در قوانین اساسی کشورها و حقوق بشر می باشد. انتخابات آزاد در جمهوری اسلامی ایران مشابه هر کشور دیگری، نیازمند مشارکت عمومی و نقش گسترده مردم در تصمیم گیری برای تعیین سرنوشت می باشد. اقداماتی نظیر ممانعت برخی کشورها از حق رای مردم نظیر رویکرد کانادا قابل تامل می باشد. به هر حال در دوره ای که اظهار نظر دموکراتیک جز از طریق مشارکت سیاسی عمده گروه های مختلف مردمی با سلایق مختلف فکری محقق نمی شود، مشارکت گسترده امری مهم و وظیفه ای فردی به حساب می آید.