یادداشتی از برادر بسیجی عباس شیرمحمدی

1.    قدر مسلم قضاوت و نظارت از وظایف ذاتی قوه قضائیه است .
2.    بیانات ریاست محترم قوه در راستای اهداف و فلسفه وجودی قوه قضائیه قابل تقدیر اما همراهی بدنه آن به شدت مستلزم اهتمام مضاغف است .
3.    آرا و قضاوت های عادلانه مستند و مستدل به قوانین و مقررات جاری مدون و مسلم موجب اتقان آراست .
4.    قضاوت های متزلزل موجب اطاله و هرگونه حق کشی و دادرسی های ناعادلانه به دور از شان قضاوت و قاضی است.
5.    هرگونه ترکیب پذیری با عوامل محیطی قدرت، ثروت تاثیرگذار در آراء بی عدالتی و حس بی عدالتی را تشدید و سبب بیراهه های گوناگون خواهد بود.
6.    هرچه قدر استنباط و استنتاج از قوانین و موضوعات حقوقی و قضائی دقیق و عمیق منطبق با پدیده های حقوقی اعم از عمل و وقایع حقوقی باشد آراء قرین به صحت خواهد بود اگرچه در قوه با عدالت قضائی مواجه ایم.
7.    ارزیابی قضات با آراء صادره از شاخص های مهمی است که باید مد نظر قوه و سازمان دهی آنها باشد قاضی که آراءش به هر دلیل نقض میشود به گونه ای بایست مورد تذکر و مذمت قرار بگیرد؛ بگونه ای که رتبه آن پایین و یا از چرخه قضاوت حذف گردد.
8.    در مقابل قضاتی که آراء متقن صادر و احکام آنها نقض نشده و کمتر نقض می شود مورد حمایت و ارتقاء رتبه قرار گیرد که این مهم نیز با تقویت ارزشیابی قضات امکان پذیر خواهد بود .
9.    نظارت در همه امور از اهمیت بالایی برخوردار بوده و نظارت های دوره ای و حسب مورد، اتفاقی به دور از تشریفات غیر ضروری به گونه ای کارساز اجرا و اثرات آن ملموس و برای کارگزاران عیان باشد.

10. ضرورت روزآمد شدن قضات کارکنان دستگاه قضائی، موضوع شناسی تخصصی در کنار حکم شناسی از ضروریات کار قضاوت ازاهمیت بیشتری برخوردار است.