یادداشتی از برادر بسیجی عباس شیرمحمدی

1 – قاضی با اذن وتنفیذ ولی امر مسلمین و آن هم مستند به اذن امام معصوم و پیامبر خداوند متعال است که دارای ولایت میشود .
2-در این صورت میتواند حکم دهد و این حکم نافذ ، جاری و قاطع دعوا و شکایت گردد .
3- با توجه به جایگاه رفیع و منزلت حساس قضاوت کسانی که وارد این عرصه میشوند بایست مراتب معرفت و صلاحیت آن ها در حد عالی  همچنین به لحاظ سواد حقوقی ،قضایی ،فقهی دررتبه مطلوب باشند به هر میزانی که از مطلوبیت عالی برخوردار نگردند به همان میزان دچار بی سوادی نقص خواهند بود .
4-  جذب گزینش در حد استاندارد های بالا و در طی دوره های کارورزی با ارزیابی های بدون اغماض زمینه ی پذیرش قضات توانمند را بیش از پیش فراهم نماییم .
5- جذب افراد توانمند و با صلاحیت یقینا مفید تر و در طول خدمت نیز خدمت آنها مفید تر و بی دردسر تر خواهد بود. 
6-در طی خدمت نیز با ارزشیابی عملکرد و آرای صادره محک خوبی برای شناخت قضات با صلابت خواهد بود.
7- مشروط بر اینکه ارزشیابی ها تعارف آمیز نبوده موثر در ارتقاء ،ترفیعات و تحسین و ترغیب ها باشد و از طرفی متخلفین ضمن برخورد انتظامی موثر تحت هیچ عنوان در سطوح متعدد مورد حمایت واقع نشود.
8-برگشت های اطلاعاتی که با حضور مسئولانه ی مردم واصل میشود پس از بررسی و ارزیابی و برخورد در فرجه مقتضی بسیار موثر خواهد بود. 
9-استقلال گویای رها بودن نیست به مفهوم دقیق اش یعنی عدم ترکیب پذیری قاضی با عوامل قدرت ، ثروت و فضا های مسموم همچنین تاکید بر اصول وقوانین جامع است.  
10-آرای شفاف ،مستدل و مستند قاضی حاکی از اشرافیت بر قوانین ،قدرت تشخیص تطبیق گویای توانمندی های وی بوده به گونه ای که برای عموم قابل فهم و برای خواص متخصص قابل تایید و مایه ی مباهات باشد.
11-قاضی باید شان و منزلت خود را به سهولت درمعرض وسوسه و تباهی قرار ندهد .
12- خود اظهاری و خود ابرازی به گونه ای شایسته نهادینه شده تا شخصیت استوار وی بروز یافته و از کتمان و پنهان کاری مصون باشد. 
13- بلاشک قانون جامع قضات قاطع در بستر مناسب کارساز تر بوده اما در هر صورت قضات مقتدر و با صلابت اند که در ساختار متناسب نقش برجسته ای را ایفا می کنند.